เรื่อง ความหมายและความสำคัญของการภาวนา
ชาวคาทอลิกมีวิธีการสวดภาวนาได้หลายวิธีด้วยกัน ทั้งการใช้ความเงียบ การออกเสียง การรำพึง การทำนพวารต่าง ๆ การสวดสายประคำ การภาวนาจากพระคัมภีร์ การท่องบทสวดที่เป็นที่นิยม และที่สำคัญคือการร่วมพิธีมิสซา ซึ่งถือว่าเป็นการภาวนาที่ประเสริฐที่สุด
เราคริสตชนส่วนใหญ่คงจดจำถึงการที่พ่อแม่หรือตายายของเราฝึกสอนให้เรารู้จัก การสวดภาวนา ไปว่าจะต้องการสวดตามท่านทีละวรรค หรือสวดไปพร้อม ๆ กับท่าน การสวดบทภาวนาทางการ ของพระศาสนจักรช่วยให้เราได้คิดและเปล่งเสียงออกมา เพื่อแสดงถึงความสัมพันธ์ที่เรามีต่อพระเจ้า ซึ่งมีความหมายว่า เราต้องพึ่งพระเจ้า เราต้องการบูชาสรรเสริญพระเจ้า เรารักพระองค์ และปรารถนา ที่จะปฏิบัติตนรับใช้ พระองค์ด้วยวิธีทางอย่างใดอย่างหนึ่ง รวมถึงความต้องการพระเมตตาของพระเจ้า
เพื่อช่วยเหลือเราอีกด้วย
การภาวนา คือ การยกจิตใจขึ้นหาพระเจ้า เพื่อพูดกับพระองค์ และแสดงความรักต่อพระองค์ ทุกคนจำเป็นต้องสวดภาวนา เพื่อเอาตัวรอด พระเจ้าทรงฟังคำภาวนาของมนุษย์ทุกคน เพระว่าพระองค์มีพระทัยกรุณาและรักมนุษย์ทุกคน พระองค์จะประทานทุกสิ่งให้เสมอตามที่เราภาวนาวอนขออย่างดี ขอสิ่งที่ดี และเป็นคนดีสมควรได้รับพระคุณนั้น
การสวดภาวนาที่ดีต้องสวดโดยตั้งใจ ไว้วางใจ ด้วยใจสุภาพ และเพียรทนในการภาวนา
การสวดภาวนา มีจุดประสงค์เพื่อ
- เพื่อนมัสการ เราต้องนมัสการพระเป็นเจ้าเพราะพระองค์ทรงสร้างเรามา และทรงสร้างสิ่งสารพัดเพื่อเรา การนมัสการ เป็นการแสดงคารวะถวายความเคารพชั้นสูงสุด คำว่านมัสการในศาสนาคาทอลิกเราจึงใช้กับพระเป็นเจ้าเท่านั้น
- เพื่อขอบพระคุณ แน่นอนว่าเราต้องโมทนาคุณ หรือ ของคุณพระเป็นเจ้าด้วยสิ้นสุดจิตใจของเราจริงๆ ถ้าหากว่าเราสำนึกถึงพระเมตตาอันยิ่งใหญ่ที่พระองค์ทรงประทานพระพรแก่ชีวิตของเรา
- เพื่อขอขมาโทษ เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องสำนึกในข้อบกพร่องและความผิดที่เรากระทำ ต้องพร้อมเสมอที่จะกราบขอขมาโทษพระองค์ด้วยความสุภาพถ่อมตน ด้วยจริงใจและตั้งใจที่จะไม่กระทำความผิดอีกต่อไป
4. เพื่อวอนขอพระพรที่เราต้องการ ข้อนี้เป็นข้อที่เราทุกคนกระทำกันมากที่สุด เพราะเมื่อพูดถึงการภาวนา ส่วนใหญ่ก็จะคิดว่าสวดภาวนาวอนขออะไรจากพระ เวลาเราภาวนา เราควรจะคำนึงจุดประสงค์ทั้ง 4 ประการของการภาวนาด้วย มิใช่กระทำเพียงประการที่ 4 คือ ภาวนาเพื่อขอเพียงอย่างเดียวดังที่กระทำกันอยู่ในปัจจุบัน
การภาวนา ต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตัวของมนุษย์ทั้งครบเป็น”มนุษย์ทั้งครบที่ภาวนา” ในพระคัมภีร์พูดถึงจิตวิญญาณหรือหัวใจของบุคคลว่าเป็นบ่อเกิดของการภาวนานั้น ก็คือ เป็น “หัวใจที่ภาวนา” “ถ้าหัวใจของเราอยู่ห่างจากพระเจ้า ถ้อยคำของการภาวนาก็ เปล่าประโยชน์” “หัวใจ” จึงหมายถึงตัวตนทั้งครบของบุคคล เป็นสถานที่ที่ลึกลับที่ซ่อนเร้นที่สุดของบุคคลแม้แต่ตัวเจ้าของหัวใจก็ยังไม่สามารถเข้าใจตนเองได้มีแต่พระจิตของ พระเจ้าเท่านั้น ที่สามารถตรวจสอบและล่วงรู้ใจของคนเราได้ เป็นหัวใจที่เลือก ระหว่างชีวิตและความตายเป็นที่ที่พระเจ้าทรงพบกับตัวตนของเราเพราะตัวเรา แต่ละคนเป็นพระภาพลักษณ์ของพระเจ้า การภาวนาจึงเป็นความสัมพันธ์(หรือการพบกัน)ระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์
เป็นกิจการของพระเจ้าและของมนุษย์ดังนั้นเมื่อเราภาวนาเราจึงมีความสัมพันธ์ ที่สนิทแนบแน่นกับพระเจ้า เสมือนการมีชีวิตร่วมกันยิ่งเราภาวนามากเท่าไร ความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้ายิ่งแนบแน่นมั่นคง